Ontdek het beste van St. Katelijne.

Sophie Whettnall (1973) werkt met video, foto, installaties en performance. In 1999 werd ze bekroond met de Prijs van de Jonge Schilderkunst. Ze geniet internationale erkenning. Het werk van Sophie Whettnall focust sinds de jaren 1990 op het debat rond de krachten die onze relatie met de wereld definiëren door ze concreet vorm te geven en ze te documenteren. De kunstenares concentreert zich onder andere op het licht waarvan ze de aanwezigheid, de doorgangszones en de afwezigheid analyseert. Haar werk oogt esthetisch en is tegelijk gevoelig en krachtig. Het steunt op een dialectische spanning en een poging om tegenstrijdige concepten en percepties met elkaar in dialoog te brengen: zachtheid en sensualiteit, yin en yang, vrouwelijkheid en mannelijkheid… Naar ze zelf toegeeft, draagt haar werk ook bij tot een vorm van autobiografische onthulling. Zoals gebruikelijk in het kader van tentoonstellingen rond Brusselse artiesten in de CENTRALE, werd Sophie Whettnall uitgenodigd om een internationale kunstenares te kiezen die samen met haar zou exposeren. Ze selecteerde schilderijen, tekeningen, aquarellen en etsen van Etel Adnan. Op het kruispunt tussen het Oosten en het Westen, is het werk van de in 1925 in Beiroet geboren Etel Adnan doordrongen van vruchtbare warme oorden, een verschroeiende zon en steile bergtoppen. De literaire dimensie wordt in schilderkunst omgezet: de schilderes is immers ook schrijfster en werkte al met een aantal toneelregisseurs samen.

De autonome en tegelijk onderling verbonden schilderijen vertellen een verhaal. De tentoonstelling biedt Jérôme Tellier de kans om zijn persoonlijke ontplooiing toe te lichten en een intieme visie op de evoluerende wereld tot uitdrukking te brengen.

Pascale Valcke (België, 1985) tast in haar paneelschilderijen de grijsruimtes tussen figuratief en abstract af. De composities verleiden met een vertrouwdheid die ons voor raadsels plaatst. Het natuurlijke zit in de vormen. Valcke roept natuurlijk ogende objecten op die niet kunnen bestaan. De illusie van diepte, van lichtval en perspectief, botst op het beeldende arsenaal van vlak en lijn en uitgestreken verf. Het stilleven of het landschap van weleer lossen op in een schaakspel met louter schilderkunstige inzet. We vertoeven in het platte vlak. Nu wordt het millimeterwerk. Het kleurenpalet vergt opperste concentratie: de samenspraak tussen grijstinten, een zorgvuldig uitgekozen pastelkleur. De panelen nodigen uit tot allerlei combinaties die de stills opnieuw in beweging zetten. Zo groeit het oeuvre aan als een koraalrif. Een ruimte opent zich. Een uitdeinend heelal. (Kurt De Boodt)